بررسی ابعاد خستگی شغلی در رانندگان وسایل نقلیه سنگین

سابقه و هدف: خستگی شغلی یکی ازمسائل بسیار مهم محیط های کاری است. مطالعه جنبه های گوناگون خستگی شغلی در رانندگان، به منظور کاهش حوادث جاده ای اهمیت دارد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در 420 نفر از رانندگان وسایل نقلیه سنگین صورت گرفت. ابزار گردآوری داده شامل پرسشنامه دموگرافیک و اطلاعات شغلی و پرسشنامه خستگی شغلی swedish occupational fatigue inventory (sofi) می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های t-test و مدل رگرسیون خطی چند متغیره با سطح معنی داری 05/0>p استفاده شده است. یافته ها: میانگین رانندگی روزانه افراد مورد مطالعه با تمامی ابعاد خستگی بجز فقدان انرژی رابطه معنی داری دارند(05/0p<). هم چنین بین پارامترهایی چون میانگین ساعات استراحت، کشیدن سیگار و فعالیت ورزشی با تمامی ابعاد خستگی رابطه معنی دار دیده شد(05/0p<). با حذف عوامل مخدوش کننده در مدل رگرسیون خطی، داشتن فعالیت ورزشی بیش ترین تاثیر در کاهش میزان خستگی در رانندگان نشان داده است. استنتاج: خستگی شغلی در رانندگان وسایل نقلیه سنگین ارتباط نزدیکی با فعالیت ها و عادات شغلی فرد دارد. اصلاح برخی رفتارهای غلط نظیر کشیدن سیگار، بی تحرکی، عدم توجه به میزان استراحت و رانندگی بی وقفه می تواند نقش عمده ای در بروز خستگی شغلی داشته باشد.